Onlar, birbirine sıkı sıkı sarılan 3 kardeş
En küçük kardeşlerinin abilerine seslenmelerine refleks olarak dönüp baktık.. Küçük elleri ve kolları ile satmak ya da kullanmak için taşıdığı eşyalar ağır gelmişti Arda’ya.. Abileri durdu ve ona yadım etmek için yanına koştu. İşini kolaylaştırmak için taşıdığı eşya kütlesini yerinden oynattılar ve hemen kendi taşıdıkları eşyaların yanına döndüler.
Hayatın şifresi “farkındalık” değilmiydi ?!
Bir süre sohbet ettik onlarla.. Zaman zaman çıkıp; sağda solda, çöp birikintilerinin etrafında toplanan kağıt ve metal gibi atıkları, güçlerinin yeteceği nispette topluyor, sonra da götürüp satıyorlarmış. Bazı günler 15 – 20 – 30 TL bazı günler 50 TL para kazanıyorlar, kazandıkları paralarla da canları ne isterse onu alıyorlarmış. Üstelik bunu her gün de yapmıyorlar. Canları ne zaman isterse o zaman çıkıyorlar.. Örneğin “kebap” istedi mi canları, hemen işe koyuluyorlar..
Kardeşinin boynuna kolunu dolayan ve sorumuz üzerine büyüyünce “polis” olmak istediğini söyleyen Faruk, “Çalışıp kazanmak güzel bir şey” diyor.. Ali de polis olmak istiyor. Hayattan aldıkları dersle (!), “meslek sahibi olmak önemli” vurgusu yapıyorlar. Minik Arda’nın üzerinden de gözlerini ayırmıyor abileri.. Belli ki anneleri, babaları tembih etmiş, sorumluluk vermiş onlara, “kardeşiniz size emanet” diyerek.. Emanetin kıymetini bildiklerini de, her hallerinden okumak mümkün..
“Çok göreniniz, çok bileniniz olsun çocuklar” diyerek ayrıldık yanlarından.. Sonra çıkın gelin bir gün; kiminiz polis üniforması içinde kiminiz doktor gömleğinizle…
