Bir radyocunun hikayesi: Arif Güven
Sevilen radyocu Arif Güven hayat hikayesini, gelecek ile ilgili planlarını ve radyoculuğu kesanonline.com’a anlattı. Geçtiğimiz günlerde Keşan FM stüdyosundan canlı olarak dinleyicisine seslenen Güven, radyoculukla elde ettiği başarıyı dinleyicilerde uyandırdığı samimiyete bağladı.
Hafta içi her gün Keşan FM’de Arif Güven Show Time programının yapımcısı ve sunucusu Güven, radyoculuğa başlama serüvenini anlattı. 90?lı yıllarda bir furya olarak başlayan radyocu ve DJ’lik akımıyla birlikte mikrofon başına geçtiğini belirten sevilen radyocu şunları dile getirdi. “90?lı yıllarda 18 yaşına gelen herkes o zaman nasıl askere gidiyorsa, aynen 18 yaşına gelen herkes de radyocu oluyordu. O zaman başladım ben de. Ondan sonrasında çok keyifli geri dönüşler aldığım için de devam ettim.” dedi. Sonrasında radyoculuğun kendisine çok şey kattığını dile getiren Güven “Radyoculuk bana her şeye çok daha farklı gözle bakmayı kattı. İnsanlarla iletişimimi çok daha fazla güçlendirdi. Toplum sorunlarıyla çok daha ilgili olmamı sağladı. Sesini dahi bilmediğimiz, yüzünü dahi görmediğimiz çok daha büyük bir aile verdi bana” diyerek hayatında güzel bir dönemin başladığını kaydetti.
Büyük bir hayran kitlesi bulunan Güven’in yayın yaptığı şehirlerde çok sayıda seveni bulunuyor. Sevenleriyle iletişimi çok kuvvetli olan sevilen radyocuya başarısının sebebini sorduk. Her gün mikrofon başına geçmenin “deli işi” olduğunu belirten Güven, soruya şu sözlerle cevap verdi, “Kapalı bir odada tek başınıza kendi kendinize konuşuyorsunuz. Her seferinde gerçekten de aynı heyecanla mikrofon başına geçtiğimi söyleyebilirim. Çünkü her gün yeni bir şeyler veriyorum ve onun heyecanını yaşıyorum. Keyifli ve güzel bir meslek. Ama ben varım benden sonra yapın. Bana duyulan ilgili kendime bağlıyorum. Bana söylenenlerden de yola çıkarak söylemek istiyorum. Gerçekten ben eğleniyorum ve karşı tarafa samimi olarak yansıtıyorum. Bu sebepten bağımız var. Sen keyif alamazsan, keyif alamazsan karşı tarafa da geçmiyor. Samimiyet olmuyor çünkü o işte”
